Svake nedjelje, u terminu od 10.30 do 12.30 sati, na kotorskomzatvorenom bazenu realizuje se dio projekta socijalne inkluzije. U radu sa “ranjivim grupama” učestvuju ljekar i fizioterapeut. Na samom početku su im se, po pozivu Opštine direktorki našeškole, za eventualnu pomoć pridružile i naše djevojke iz 4m: Jovana Vukoje, Anja Varagić, Anja Pajović i Anđela Nikolić.Sedmicu kasnije, zamijenila ih je Maša Dašić, učenica prvograzreda medicinske struke.
Doktorica je saslušala sve polaznike šarolike grupe koji susmatrali da treba da joj skrenu pažnju na dijelove svogzdravstvenog stanja, terapeut Miljan je odgovarao na pitanja, pazio na sve u bazenu da pravilno rade vježbe koje je osmislio iprilagođava, a Lena, jedna od koordinatorki, pojašnjavala je čitavu ovu priču o inkluziji kroz druženje jer “kad već imamobazen koji smo tako dugo čekali, i ako su spremni da nam izađuu susret, zašto to da ne iskoristimo”.
Na samom početku naše su djevojke pomogle sa raznošenjem ipostavljanjem rekvizita za vježbanje, a u postavljanju mreže s kraja na kraj bazena svima je pomogla slučajno prisutna gošćakoja je koristila prethodni termin u bazenu. Rađene su vježbezagrijavanja, disanja, vježbe u vodi, a na kraju i slobodnoplivanje.
Maša kaže:” Prvo smo ponijeli na bazen one stvari za vježbanje, pa smo pomagali starijima da izađu iz bazena. I mi smovježbale. Bile smo tamo oba sata, i uz grupu starijih i uz grupudjece s poremećajem pažnje i njihovih roditelja.”
Opština Kotor je prošle godine započela implementacijuprojekta “ Socijalna inkluzija u Crnoj Gori” finansijskipodržanog od strane Regije Friuli Venezia Giulia. Prvi događaj, kao vid otvaranja, bio je organizovan 28.januara, a od narednenedjelje se nastavilo sa radom. Projekat je finansijski podržan odstrane Opštine, termin u bazenu je ustupljen bez nadoknade, a Miljan “se snašao” za rekvizite koji se koriste za vježbanje.
Projekat se temelji na pretpostavkama koje se odnose na značajmotoričke sposobnosti i fizičke aktivnosti kao prakse ne samo zarehabilitaciju, već i zbog njene suštinske edukativne i društvenevrijednosti, kao alata za poboljšanje kvaliteta života i zaštitezdravlja.
Prethodnih godina, koje smo svi počeli da definišemo sa “Ah, pusti”, trebali su nam mjeseci da shvatimo da je termin“socijalna distanca” samo vjerovatno pogrešno preveden sanekog od svjetskih jezika, ali tek nakon što je izazvao pravosocijalno distanciranje. Pred nama bi stoga trebalo da budesveopšta socijalna inkluzija, jer smo, naročito mi u malimgradovima, ušuškani i razmaženi, te spremni da ne vidimo bilokoga i bilo šta što odstupa od naših ličnih mjerila. Termin“ranjive grupe” je prilično širok, te može da obuhvata sve one koji imaju bilo kakvih problema sa motorikom ali ikoncentracijom.
U planu grupe za socijalnu inkluziju je rad sa djecom saporemećajima pažnje, te je započeta i realizacija ovog dijelaprojekta. Prve nedjelje na bazenu je bila manja grupa odpetnaestak prisutnih, nedjelju kasnije ta je grupa bila mnogoveća.
Projekti su započeti, traže se socijalni partneri koji bi se pridružili pa možda i proširili polje djelovanja ka nekom odsvojih interesovanja. Osnovni interes naše škole je da mladenaučimo društveno-korisnom radu, volonterizmu i empatiji kojanam je sve potrebnija.
Marija Jevtić, prof.